Gegijzeld in eindeloze herhaling
Hoe voelt het om gevangen te zitten in een kale kamer, met handboeien vast aan de verwarming en het eten als enige hoogtepunt van de dag? De herhaling en de leegheid van de dagen zijn prachtig opgetekend in Gegijzeld van Guy Delisle, maar die leegheid maakt het boek ook wel een erg dikke pil.
Het stripboek vertelt in 428 bladzijden het waargebeurde verhaal van Christophe André, die in 1997 werkte voor een medische NGO en ontvoerd werd in de Russische republiek Ingoesjetië. 's Ochtends vroeg wordt hij ruw van zijn bed gelicht en door onbekende mannen meegenomen. In een leeg kamertje met alleen een matras wordt hij met handboeien aan de verwarming vastgeketend. Waarom is hij eigenlijk ontvoerd? Wat willen ze met hem? Zijn familie en vrienden zullen toch wel naar hem op zoek zijn? Het lange wachten begint.
Uitzichtloosheid
Al snel worden de dagen hetzelfde. Christophe zit met handboeien vast aan de verwarming. Drie keer per dag krijgt hij te eten van een van zijn ontvoerders en één keer per dag mag hij even naar de wc. Maar voor het grootste deel zit de gijzelaar voor zich uit te kijken, na te denken over zijn ontvoering, over hoe hij kan ontsnappen of over Franse veldslagen, zijn hobby. Steeds hetzelfde patroon, elke dag opnieuw. En dus herhalen ook de pagina's in de strip zich, elke keer opnieuw.
De minimalistische tekenstijl van Delisle past perfect bij de leegheid die het bestaan van Christophe vanaf dat moment vormt. De uitzichtloosheid en onzekerheid van het gegijzeld zijn, voel je op elke pagina. Maar met 428 van dat soort pagina's moet je wel een doorbijter zijn om dit boek uit te lezen. Vooral Christophes gedachten over de Franse veldslagen zijn -zeker voor een Nederlandse of Vlaamse lezer- een vreemde onderbreking. Een beetje schrappen in al die bladzijdes had het boek een stuk toegankelijker gemaakt voor een groter publiek.
Maar toch, als je je niet laat afschrikken door de dikte en je jezelf laat meeslepen door de gebeurtenissen, dan blijft een indrukwekkend verhaal over dat de moeite van het lezen zeker waard is.
Als ik het goed begrijp is Guy Delisle een franstalige Canadese striptekenaar, waarom wordt de vertaler van zijn teksten dan nergens vermeld? Het lukt mij in ieder geval niet om de vertaler te achterhalen. Zou Delisle zijn eigen teksten in het Nederlands hebben vertaald?