Originele tekening Kuifje verkocht voor recordbedrag van 3,2 miljoen
Op een veiling in Parijs is een coverontwerp voor het Kuifje-verhaal De Blauwe Lotus verkocht voor bijna 3,2 miljoen euro. Het is het hoogste bedrag dat ooit voor een originele striptekening is betaald. De tekening lag jarenlang opgevouwen in een la.
Beluister hier de bijdrage van Stripjournaal.com op BNR Nieuwsradio over deze veiling. ?
Het is een iconische tekening van een al even iconisch verhaal van Kuifje. De jonge reporter zit samen met Bobbie in een Chinese vaas, en op de achtergrond zie je in rood een gevaarlijke Chinese draak. Dit zeer gedetailleerde pareltje had in 1936 de cover moeten worden voor het album De Blauwe Lotus, maar uitgever Casterman weigerde deze plaat. Het zou namelijk te duur worden om te drukken. Opvallend, want de uiteindelijke cover is bijna identiek, alleen met wat minder details. Waarschijnlijk was dat precies genoeg om de kosten te drukken.
In de la
Het verhaal wil dat tekenaar Hergé zijn oorspronkelijke ontwerp aan het destijds zevenjarige zoontje van de uitgever gaf. Die vouwde het een paar keer goed dubbel en legde het in een la. Hij heeft het nooit willen verkopen, maar nu hij overleden is, heeft de familie de tekening geveild. Tot ongenoegen overigens van de Moulinsart, de stichting die gerund wordt door de weduwe van Hergé en haar man Nick Rodwell, en die de rechten van Hergé beheert. Zij denken dat uitgever Casterman vergeten is de tekening terug te geven aan Hergé, en dat het dus feitelijk eigendom is van Moulinsart. Het ontwerp hoort in het Hergé-museum, vindt Nick Rodwell.
Lees ook: Deze Kuifje-tekeningen hebben records opgeleverd
Dat gaat dus niet gebeuren, want de tekening is nu geveild voor ruim 3 miljoen aan een onbekende koper. Het past in de trend dat origineel werk van grote striptekenaars steeds vaker als een kunstobject wordt gezien.
De Blauwe Lotus, een icoon
Bovendien is De Blauwe Lotus een sleutelmoment in de carrière van Hergé, en dat maakt dit album zeer geliefd bij liefhebbers. Je zou kunnen zeggen dat met dit verhaal de avonturen van Kuifje pas echt begonnen. Vóór dit album hadden de verhalen niet echt een plot, en was het meer een opeenvolging van gebeurtenissen (bijvoorbeeld Kuifje in Afrika of Kuifje in Amerika). Toen Hergé aankondigde dat Kuifje naar China zou gaan, kwam hij in contact met een Chinese student in Leuven, Chang.
Chang vertelde hem hoe China er écht uitzag, en leerde hem het belang van goede documentatie. Daarnaast leerde hij Hergé Chinese tekens maken, en andere tekentechnieken zoals het werken met perspectief. Het was een heldere stijl, die Hergé later zou perfectioneren met de klare lijn.
De invloed van Chang zorgde er ook voor dat Kuifje zich ontwikkelde van amuserende avonturenverhaaltjes tot regelrechte politieke satire. Het waren de jaren voorafgaand aan de Tweede Wereldoorlog, waarin Japan haar macht in Azië probeerde te vergroten. De manier waarop in De Blauwe Lotus de agressieve imperialistische Japanners worden afgebeeld die delen van China bezet houden, leidde destijds zelfs tot een diplomatieke rel. De Japanse ambassadeur in Brussel was furieus, en eiste dat het album verboden werd. Ook de Britten, destijds als koloniale macht aanwezig in Sjanghai, komen er niet goed vanaf. Het leidde ertoe dat de Engelse vertaling op zicht heeft laten wachten tot 1983.
Lees ook: Verknipt Kuifje-album kan een ton opbrengen
Geen wonder dus dat juist deze iconische cover van dit iconische verhaal een nieuw record zet in de stripgeschiedenis. Laten we hopen dat de nieuwe eigenaar dit prachtige kunstwerkje zo af en toe nog eens uitleent voor een tentoonstelling.
De geest is nu echt uit de fles met de verkoop van deze prent. De rel over het eigendomsrecht van de tekening heeft heel wat reclame opgeleverd. Helaas heeft de verkoop allemaal niets meer te maken met de verzamelaars die een innige band met Kuifje hebben. Het grote geld wint het en ruikt naar meer. Misschien een idee voor het noodlijdend Moulinsart om wat van al de daar opgeslagen tekeningen te verkopen. Wat is er op tegen een en ander aan tekeningen op de markt te gooien. Ze hebben genoeg in hun kluizen liggen Wist je overigens dat wanneer je het Museum bezoekt niet naar de originelen maar naar rreplica's / scans van de originelen kijkt? Ik trapte er bij mijn eerste bezoek aan Louvain ook in. Ik was stellig overrtuigd dat ik daar naar origineel werk van Herge stond te kijken. Je kunt je dat in het rijksmuseum of Boymans eenvoudig weg niet voorstellen dat je naar replica's staat te turen. Moulinsart komt er toch wel mee weg. Uiteraard is de belangrijkste trekpleisterr voor velen het museum. Vervolgens ontkomt men er niet aan de winkel te bezoeken. Maar eerlijk is eerlijk, het is als een snoepwinkel waaar je naast prachtige boeken ook allerlei goed bedoelde rommel van Tintin kunt kopen. Maar het verzamelen blijft leuk!