De Zielenvreter fascineert, maar beklijft niet

Het eerste deel in de striptrilogie De Zielenvreter begint met de verdwijning van een dorpsbewoner, maar legt gaandeweg een groot en angstaanjagend mysterie bloot. De winterse setting die doet denken aan oude Scandinavische godenverhalen geeft de strip een mooie laag mystiek, maar helaas zitten er te veel eigenaardigheden in het verhaal om het echt te laten beklijven.

Met een dikke bontjas aan ploegt Ovidius door het besneeuwde landschap, op zoek naar zijn tweelingbroer Gideon. Die is al een maand spoorloos verdwenen, maar Ovidius is vastbesloten hem te vinden. Hij raakt op de goede weg als hij de hond van zijn broer terugvindt, die hem naar het Schaduwmeer leidt. Midden op dat meer ziet hij een mooie zeemeermin uit het ijs steken, die hem roept. Als Ovidius oog in oog met haar staat, denkt de zeemeermin even dat ze met zijn broer Gideon van doen heeft. Het is duidelijk dat zij meer weet van zijn verdwijning.

Vanaf hier ontwikkelt het verhaal van De zielenvreter 1 – De wachter zich op een bijzondere manier. Gideon blijkt verslonden door een monster dat in het meer woont, maar dat is voor de dorpelingen geen reden om vreselijk angstig te worden of actie te ondernemen. Zelfs niet als nog meer mannen uit het dorp door het monster worden opgegeten. Pas als er sprake is van een schat, is dat reden genoeg om op het gevaar af te gaan.

Het monster zelf is met recht een monster te noemen. Het heeft het formaat van een flink vliegdekschip, een kop als een piranha, vlijmscherpe tanden, enorme klauwen en takken die groeien uit zijn hoofd. Het angstaanjagende effect verdwijnt echter als blijkt dat je er een goed gesprek op niveau mee kunt hebben en ermee kunt onderhandelen. Als aan het eind blijkt dat dit monster eigenlijk – zonder al te veel te verraden – een soort good guy is, vraag je je toch af waarom het halve dorp tussen zijn tanden is verdwenen.

De hoekige tekeningen raken wel precies de juiste sfeer voor deze strip. Er zitten wat manga-invloeden in die het album een heel eigentijds karakter geven, terwijl niet helemaal duidelijk is of het zich in het heden of het verleden afspeelt. Het is een besneeuwde fantasiewereld die in de verte doet denken aan Game of Thrones. Als er iets is dat je toch het verhaal in trekt, dan zijn het die sfeervolle beelden.

Alles  bij elkaar heeft deze strip een goed basisidee, maar er worden te veel zijpaden bewandeld die afleiden van het verhaal. Een groot deel lijkt vulling om naar een bloedstollende ontknoping toe te werken. Een ontknoping die dan weer zo’n goede cliffhanger heeft, dat je stiekem toch benieuwd bent hoe dit verder gaat.

François Lapierre en Patrick Boutin-Gagné (tekeningen), De Zielenvreter 1 - De wachter, Uitgeverij Silvester, ISBN 978 94 630 6124 7 (€ 7,95), hardcover: ISBN 978 94 630 6125 4 (€ 16,95)

Dit artikel is eerder verschenen in BK Strips