In deze podcast krijgen we een kijkje achter de schermen bij Donald Duck Weekblad. Joan Lommen heeft haar leven lang op de redactie gewerkt van de Donald Duck, de laatste jaren als hoofdredacteur. In juni is ze met pensioen gegaan, en we kijken met haar uitgebreid terug op die periode.
Waarom verschijnen er geen strips meer van Dombo, Broer Konijn of Hiawatha? Waarover wordt gediscussieerd op de redactie van de Donald Duck? En wie of wat zijn de 'Duckdenkers'? Je hoort het allemaal in deze podcast.
In het Voorleeshoekje pakt Margreet er een klassieke Tina-strip bij: Peggy's wereldje. Het Voorleeshoekje zit dit keer niet in de podcast, maar is er wel als video.
R.I.P. Dombo, Broer Konijn en Hiawatha
Dombo: geen circusdieren meer in Nederland... wat een onzin!
Broer Konijn: Song of the South is misschien controversieel, maar dat betekent niet dat Broer Konijn weg moet!
Hiawatha: Indianenreservaten... stomme vrouw!
Ze heeft de Donald Duck verneukt, maar ik ga het nog steeds lezen.
Hoi, ik heb sinds een half jaar weer een abonnement op Donald Duck. Het belangrijkste verschil met de eerste abonnementsperiode vanaf 1962 is het totale gevoel. De voornaamste tekenaars die het blad begin jaren '60 bevolkten waren Carl Barks, Jack Bradbury, Tony Strobl en Paul Murry. Hun kenmerkende tekenstijl en tekenkwaliteit waren de voornaamste reden om het lezen te starten. Fantasiefiguren hoeven wat mij betreft hun handelingen en uitspraken niet aan te passen aan de realiteit. Laat iedereen van de verhalen en tekeningen genieten op zijn en haar en diens manier - je wijsheid wordt niet bevormd door betutteling, maar door variatie in ogenschouw te nemen.
Dat Dombo verdwenen is vind ik niet zo heel erg; de versie van Carol Voges was ongeëvenaard, en daar kom je dan toch niet meer overheen.
Voor wat betreft Hiawatha en Broer Konijn is het jammer dat ze weg zijn; die twee waren in de in Nederland getekende verhalen zo losgezongen van de Amerikaanse versie, dat ze absoluut niet kwetsend waren.
Bovendien is de suggestie nu dat Meneer Beer en Rein de Vos (ook van Song of the South, maar die mogen wel nog) Broer Konijn blijkbaar uiteindelijk toch te pakken hebben gekregen. En hebben opgegeten. Dat is niet het einde dat ik voor Broer Konijn voor ogen had.
Correctie: Meneer Beer en Rein de Vos mogen dus ook niet meer. Er zijn nog wel sporen van hen te vinden op Duckipedia, maar de artikelen zelf zijn verdwenen.
Dit is wel alsof Ajax een paar van haar beste spelers uit de selectie heeft gezet. Om met de oom van Broer Konijn te spreken: "Beetje jammer dit."
Fijn dat Stripjournaal weer een live studio heeft. En met het geluid komt het wel goed. Binnenkort trouwens meer over de uitreiking van de Stripschapprijs in Storyworld in Groningen.
Een super leuke podcast en zo mooi dat jullie ook stil hebben gestaan bij Peter R. De Vries. Ontroerend! Erg tof dat jullie na lange tijd weer bij elkaar konden komen deze uitzending.
R.I.P. Dombo, Broer Konijn en Hiawatha
Dombo: geen circusdieren meer in Nederland... wat een onzin!
Broer Konijn: Song of the South is misschien controversieel, maar dat betekent niet dat Broer Konijn weg moet!
Hiawatha: Indianenreservaten... stomme vrouw!
Ze heeft de Donald Duck verneukt, maar ik ga het nog steeds lezen.
Mee eens!
Hoi, ik heb sinds een half jaar weer een abonnement op Donald Duck. Het belangrijkste verschil met de eerste abonnementsperiode vanaf 1962 is het totale gevoel. De voornaamste tekenaars die het blad begin jaren '60 bevolkten waren Carl Barks, Jack Bradbury, Tony Strobl en Paul Murry. Hun kenmerkende tekenstijl en tekenkwaliteit waren de voornaamste reden om het lezen te starten. Fantasiefiguren hoeven wat mij betreft hun handelingen en uitspraken niet aan te passen aan de realiteit. Laat iedereen van de verhalen en tekeningen genieten op zijn en haar en diens manier - je wijsheid wordt niet bevormd door betutteling, maar door variatie in ogenschouw te nemen.
Dat Dombo verdwenen is vind ik niet zo heel erg; de versie van Carol Voges was ongeëvenaard, en daar kom je dan toch niet meer overheen.
Voor wat betreft Hiawatha en Broer Konijn is het jammer dat ze weg zijn; die twee waren in de in Nederland getekende verhalen zo losgezongen van de Amerikaanse versie, dat ze absoluut niet kwetsend waren.
Bovendien is de suggestie nu dat Meneer Beer en Rein de Vos (ook van Song of the South, maar die mogen wel nog) Broer Konijn blijkbaar uiteindelijk toch te pakken hebben gekregen. En hebben opgegeten. Dat is niet het einde dat ik voor Broer Konijn voor ogen had.
Correctie: Meneer Beer en Rein de Vos mogen dus ook niet meer. Er zijn nog wel sporen van hen te vinden op Duckipedia, maar de artikelen zelf zijn verdwenen.
Dit is wel alsof Ajax een paar van haar beste spelers uit de selectie heeft gezet. Om met de oom van Broer Konijn te spreken: "Beetje jammer dit."
Interessante podcast!
Fijn dat Stripjournaal weer een live studio heeft. En met het geluid komt het wel goed. Binnenkort trouwens meer over de uitreiking van de Stripschapprijs in Storyworld in Groningen.
Binnenkort de hoofdredactrice van Tina?
Robert van der Kroft debuteerde in 1973 met zijn verhalen in Donald Duck, dus inderdaad nog voor Joans tijd.
Een super leuke podcast en zo mooi dat jullie ook stil hebben gestaan bij Peter R. De Vries. Ontroerend! Erg tof dat jullie na lange tijd weer bij elkaar konden komen deze uitzending.
Erg leuke en interessante podcast. Fijne details over hoe een Donald Duck constant in beweging is! Droombanen binnen de stripwereld. Zo is het!
Weer een heelijke aflevering, ik heb het gemist. Wel jammer van de audio die qua volume en galm niet geweldig was.