De Sonometer lijkt vooral een parodie op Suske en Wiske

Bijna zestig jaar bleef het Suske en Wiske-verhaal De Sonometer onafgewerkt in de lades van Studio Vandersteen liggen. Het was de ultieme 'Unvollendete', een brandende fantasie over wat dit verhaal had kunnen zijn. Nu ligt De Sonometer toch in de winkels, en in plaats van een laatste toevoeging aan de roemruchte Blauwe Reeks, heeft het meer weg van een parodie.

Willy Vandersteen begon rond 1960 aan het negende Suske en Wiske-verhaal voor het weekblad Kuifje. Het zou zich afspelen in Japan, het zou gaan over geluidsoverlast, professor Tellenbol speelde een belangrijke rol, en de titel zou De Sonometer zijn. Veel meer is niet bekend. Slechts een handjevol stroken werd min of meer uitgewerkt, totdat Vandersteen zijn medewerking aan Kuifje opzegde. De platen verdwenen in een la, en niemand weet hoe hij dit verhaal verder had willen ontwikkelen.

Fenomenaal tekenwerk

Fast forward naar 2020. Als slotstuk van de Blauwe Reeks Integrale besloot Standaard Uitgeverij De Sonometer alsnog uit te werken en als onderdeel van die reeks te presenteren. De Fransman François Corteggiani werd aangetrokken voor het scenario en de Vlaming Dirk Stallaert zorgde voor de tekeningen. Het werk van Stallaert is werkelijk fenomenaal. Hij weet treffend de sfeer en de stijl van Vandersteen uit de jaren 50 te raken en er tegelijkertijd zijn eigen signatuur aan te geven. Het maakt het geheel iets dynamischer dan de oorspronkelijke Blauwe Reeks-verhalen, maar dat mag best. Ook de inkleuring met de zachte tinten klopt helemaal bij de rest van de reeks.

Lees ook: Coronacrisis nekt Willy Vandersteenprijs voor dit jaar

Maar prachtige tekeningen en mooie kleuren kunnen een slecht scenario helaas niet verhullen. Het verhaal zit vol kleine spraakverwarringen en niet ter zake doende slapstick. Dat maakt het niet alleen heel vermoeiend om te lezen, het heeft ook niks meer met Suske en Wiske te maken, en zeker niet met de Suske en Wiske uit de Blauwe Reeks. Lambik is een complete malloot die zich volvreet om sumoworstelaar te worden, en lijkt in niks op de beschaafde kluns die hij was in de verhalen voor Kuifje. Bovendien is volstrekt onduidelijk welke Japanners nou om welke reden achter de Sonometer aan zitten.

Schrale troost

Als parodie zou deze strip redelijk geslaagd zijn, als aanvulling op de hoog aangeschreven Blauwe Reeks helaas niet. Het is een schrale troost dat een aantal van de scènes die Vandersteen al getekend had, wel in dit verhaal terug te vinden zijn.

Lees ook: Geen herdruk meer voor oude Suske en Wiske albums

Gelukkig eindigt het album met een aantal heerlijke dossierpagina's van de hand van Niels van der Made, voorzitter van De Fameuze Fanclub. Ondanks dat er al heel veel over dit stripduo geschreven is, weet hij telkens te verrassen met nieuwe informatie en nieuwe inzichten. De dwarsverbanden die hij legt naar andere albums en andere reeksen van Vandersteen maken dit stripalbum toch nog de moeite waard.